ครูสอนพิเศษจอมป่วน Reborn!
Target 238: การเปลี่ยนแปลง
[เสื้อผ้าที่แสนงดงาม... // ...นี่คือความงดงามของแฟมิลี่!]
[เขาอยู่ที่ไหน...?!]
สึนะ: ฮารุ
ฮารุ: ค่ะ?
สึนะ: ฉันมีบางอย่าง... // ...จะบอกเธอ...
[ทุกอย่าง
ที่ฉันบอกเคียวโกะ... คือสถานณ์การณ์ทั้งหมดในตอนนี้,
ทั้งเรื่องมิลฟีโอเล่ วองโกเล่ ตัวฉันเอง และการต่อสู้ที่ผ่านมา... //
...ฉันก็บอกฮารุเช่นกัน...]
สึนะ: ...เท่านี้แหละ...
สึนะ: ฮารุ? // เฮ้ - ฮารุ... เป็นอะไรไหม?
ฮารุ: !! // ค... ค่ะ!! ฉันไม่เป็นไรค่ะ!! // ขอบคุณค่ะที่บอกมา!!
[ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ฉันรู้ว่าฮารุพูดโกหก]
ฮา
รุ: นั่นน่าทึ่งไปเลยค่ะ อ้ะ?!! // ผู้ชายนี่เข้าใจยากจริงๆนะคะ~~!! //
โอ้ะ! // จริงสิคุณสึนะ คุณสึนะก็ได้เวลาไปฝึกแล้วไม่ใช่เหรอคะ ... //
ขอโทษค่ะที่ต้องมาเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์แบบนี้! คุณสึนะรีบไปเถอะค่ะ
พยายามเข้านะคะ!
สึนะ: หา?
ฮารุ: พวกเราก็จะได้กลับไปปัจจุบันกันไงคะ!
สนะ: แต่ว่าเธอ... ไม่เป็นอะไรแล้วนะ...?
ฮา
รุ: อืม~?! // อย่าพูดแบบนั้นสิคะ?! // คุณสึนะบอกฮารุแล้วนี่ค่ะ!! //
ฮารุรู้สึกมีความสุขมากเลย!! // เพราะฉนั้นคุณสึนะรีบไปเถอะนะคะ!!
สึนะ: ............
สึนะ: ถ้างั้น... ฉันไปนะ! // เอ่อแล้วก็...
ฮารุ: อืม~?
สึนะ: ขอบคุณสำหรับอาหารที่อุตส่าทำให้พวกเราทุกวันและก็ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา
ฮารุ: อ้ะ อย่าพูดแบบนั้นสิคะ ฮารุอายจัง! // พยายามเข้านะค่ะคุณสึนะ?!!
สึนะ; อือ
ฮารุ: ขอให้สนุก~! // ............ // อา...
เบียงกี้: ถ้าไม่ทำแบบนี้ สึนะก็คงกังวลจนไม่เป็นอันจะฝึกละนะ
ฮา
รุ: .................. // ไม่............ // ...ไม่จริงใช่ไหมค่ะ......
// ฉันรู้ว่าคุณสึนะมีภาระที่ต้องแบกหนักแค่ไหน... ฉันไม่เข้าใจเลย... //
ฉันไม่อยากเชื่อเลย ฉันมันเห็นแก่ตัวที่สุด... // ฉันมัน... โง่ที่สุด...
// ฉันมัน... โงเง่า......
เบียงกี้: เธอทำดีที่สุดแล้ว
ฮารุ: ............อา...
สึนะ: เรื่องที่บอก เคียวโกะจัง และ ฮารุ ไปมันจะดีหรือเปล่านะ... // ถ้าคุณพี่รู้คงจะโกรธเราแน่...?
ดีโน่: โอ้... //เฮ้สึนะ // ฉันแวะมาดูว่าพวกนายฝึกคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว // อย่าทำงานบ้านจนไม่ได้ฝึกซะละ...
สึนะ: มะ... ไม่ // ต้องขอบคุณเคียวโกะจังด้วยซ้ำ ผมชักจะเข้าใจการทำงานของเจ้ากล่องนี้ขึ้นมาแล้ว // อาจจะไม่อาละวาดอีกก็ได้...
ดีโน่: เยี่ยม
เรียวเฮ: เจ๋ง!
ยามาโมโตะ: สุดยอดเลย!!
โกคุเทระ: สมกับเป็นรุ่นที่10!!
สึนะ: เอ่อ แต่ยังไม่ได้ลองซักทีน่ะ...
เบียกคุรัน: รัน~♪
สึนะ: ?
เบียกคุรัน: รัน~♪ // รัน~♪ // รัน~♪
เรียวเฮ: รายการอะไรน่ะ...?
เบียกคุรัน: รัน~♪ // รัน~♪
สึนะ: จางนีนิ นั่นคืออะไร?
จางนีนิ: ไม่ทราบครับ...! // คงมีใครซักคนเจาะเข้ามาในระบบของเรา!!
เบียกคุรัน: รัน~♪ // รัน-รัน~♪ // รัน-รัน-รัน-รัน-รั~~~น...
เบียกคุรัน: เบียกคุรัน!♪
ทุกคน: หวา?!
เบีกคุรัน: ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!! // เป็นไง? การแสดงเล็กๆน้อยๆของฉัน?
สึนะ: เบียกคุรัน!!
เบียกคุรัน: ฉันรู้สึกเบื่อ เลยมาเยี่ยมน่ะ! // ซักนิดไหม?
โกคุเทระ: ทำไมกันแก... // คิดว่านี่คือเกมส์หรือไง?!
เบียก
คุรัน: เด็กน้อย~! // ที่ฉันมานี่เพราะจะมาเสนอ "ตัวเลือก" ให้กับพวกนาย
// ฉันจะบอกเกี่ยวกับวันและเวลาให้พวกนายไงล่ะ... //
...ฉันไม่เคยบอกพวกนายเลยใช่ไหม? //
เพราะงั้นเที่ยงของอีก6วันให้หลังเจอกันที่... // ...ศาลเจ้านามิโมริ
โกคุเทระ: !!
สึนะ: ให้พวกเราสู้ที่เมืองนามิโมริงั้นเหรอ...?!
เบียกคุรัน: อา... ก็แบบนั้นแหละ? // และก็ให้พวกเพื่อนๆตัวน้อยๆของพวกนายมาด้วยนะ / ทุกคนที่มาจากอดีตทั้งหมด
โกคุเทระ: อะไรกัน?!!
ยามาโมโตะ: "ทุกคน"...
สึนะ: เคียวโกะจังและฮารุด้วย?!
เรียวเฮ: แกว่าอะไรนะ?!!
เบียกคุรัน: นั่นจะทำให้น่าตื่นเต้นขึ้นไง? // ถ้าไม่พามาเท่ากับพวกนายผิดข้อตกลง เข้าใจนะ?
People: ดะ...?! // เดี้ยวสิ!!
เบียกคุรัน: ดีล่ะ... ขอให้โชคดี~~!♪
People: ! // เฮ้!
สึนะ: ...! // แต่ว่า... เคียวโกะจังและฮารุพวกนั้นไม่เกี่ยวด้วยซักหน่อย?!
ยามาโมโตะ: ...แล้วจะเอาอย่างไงกับแม่บ้านของเราดีล่ะ ห๊ะ
รีบอร์น: โย่ว... สึนะน่าจะบอกความจริงทั้งหมดกับพวกนั้นแล้วนะ
โกคุเทระ/ยามาโมโตะ/เรียวเฮ: !!
สึนะ: ฉัน... ฉันขอโทษ ฉัน... บอกพวกเขา // ฉันคิดว่าคงจะดีกว่านี้ถ้าบอกไป พวกเขาก็เข้าใจแล้ว...
เรียวเฮ: ซาวาดะ...!!
สึนะ: !! // .........
เรียวเฮ: เคียวโกะ... เธอเป็นไง...?!
สึนะ: คุณพี่... / เธอ...
โกคุเทระ: แกจะชกให้ได้อะไรฟระ?!!
ยามาโมโตะ: อย่าใจร้อนสิ?
เรียวเฮ: เธอเป็นยังไงบ้าง...?!
สนะ: ธ... เธอฟังเฉยๆ... เธอสบายดี...
เรียวเฮ: ! // ..................
ดีโน่: อย่าเข้าใจสึนะผิดสิ เรียวเฮ // ต่อให้ไม่บอกพวกนั้นก็ต้องรู้เข้าซักวัน
เรียวเฮ: อึ้ก.........
สึนะ: คุณพี่...
เรียวเฮ: .........
รีบอร์น: ที่ฉันอยากรู้คือเบียกคุรันเจาะระบบของเราได้อย่างไง...
สควอโล่: ระบบรักษาความปลอดภัยไม่เห็ยจะได้เรื่อง หา~?
สควอโล่: พวกเวรเอ๊ย
สึนะ: อ้ะ - !
โกคุเทระ: แก...! // ส...
ยามาโมโตะ: สควอโล่!!
สควอโล่: เอ้า ของที่ระลึก
ดีโน่: (ทำไมถึงเป็นปลาทูน่า...?)
ดีโน่: นานจังนะ สควอโล่ // ให้นักเรียนรอซะเงกเชียว
สึนะ: หา? นักเรียน...?
ยามาโมโตะ: ! / เอ้ หรือว่า... // ..."ครูสอนพิเศษ" ของฉันคือ...
ยามาโมโตะ: อั้ก!
สึนะ: !!
ยามาโมโตะ: อั้กก!
สึนะ: ยามาโมโตะ!!
สึนะ: ยามาโมโตะ!!
โกคุเทระ: หมอนั่นเป็นไงมั่งน่ะ?!
สควอโล่: โธเว้ย ดูไม่จืดเลย // ขอตัวไอ้สวะนี่ไปก่อนล่ะ
สึนะ: อะไรกัน?! // จะพาเขาไปไหน...!
ดีโน่: อย่าคิดหยุดสควอโล่เลย
สึนะ: แต่...
ดีโน่: เขารู้จักฝีมือที่แท้จริงของยามาโมโตะดีกว่าพวกเราเยอะ
สึนะ: แต่ว่ามัน...
[และยามาโมโตะก็ไปที่แห่งหนึ่งกับสควอโล่...]
สึนะ: มันจะดีจริงๆเหรอ... แบบนี้น่ะ...
เรียวเฮ: ซาวาดะ...
สึนะ: ?
สึนะ: อ้ากก!
ดีโน่: เฮ้- เรียวเฮ!
โกคุเทระ: รุ่นที่10!!
เรียวเฮ: ...ฉันไม่คิดจะยกโทษเรื่องที่เอาเคียวโกะมายุ่งด้วยหรอกนะ // ......แต่พวกเราคือลูกผู้ชาย... // ขอให้จบลงที่หมัดนี้เถอะ!!
โกคุเทระ: ไอ้บ้านี่... บังอาจต่อยรุ่นที่10?!! // ฉันจะฆ่าแกเอง!!
ดีโน่: พอน่าโกคุเทระ!!
[วันนี้
ก็ถือเป็นวันที่วุ่นวายอีกวัน...
ขณะที่สิ่งที่คิดไว้ก็เริ่มโหมกระหน่ำเข้ามาใส่ตัว...
แต่หลังจากตอนนั้นพวกเราก็เริ่มเปลี่ยนไป...!]
[สิ่ง
ที่พวกเราควรจะทำ... // ..ก็รวมเป็นหนึ่งในที่สุด... //
...และในตอนนั้นความเป็นจริงก็เริ่มแสดงมาให้เห็น... //
...การฝึกทั้งหมดที่ผ่านมาของพวกเรา... // ...ก็สำเร็จในที่สุด!!!]
[พวกเราได้รวมเป็นหนึ่งเดียว กลายเป็นพลังที่ข้มแข็ง และแล้วประตูแห่งการต่อสู้ก็เปิดออก...!!!]
แปลไทย :: GuGoro
Target 238: การเปลี่ยนแปลง
[เสื้อผ้าที่แสนงดงาม... // ...นี่คือความงดงามของแฟมิลี่!]
[เขาอยู่ที่ไหน...?!]
สึนะ: ฮารุ
ฮารุ: ค่ะ?
สึนะ: ฉันมีบางอย่าง... // ...จะบอกเธอ...
[ทุกอย่าง
ที่ฉันบอกเคียวโกะ... คือสถานณ์การณ์ทั้งหมดในตอนนี้,
ทั้งเรื่องมิลฟีโอเล่ วองโกเล่ ตัวฉันเอง และการต่อสู้ที่ผ่านมา... //
...ฉันก็บอกฮารุเช่นกัน...]
สึนะ: ...เท่านี้แหละ...
สึนะ: ฮารุ? // เฮ้ - ฮารุ... เป็นอะไรไหม?
ฮารุ: !! // ค... ค่ะ!! ฉันไม่เป็นไรค่ะ!! // ขอบคุณค่ะที่บอกมา!!
[ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ฉันรู้ว่าฮารุพูดโกหก]
ฮา
รุ: นั่นน่าทึ่งไปเลยค่ะ อ้ะ?!! // ผู้ชายนี่เข้าใจยากจริงๆนะคะ~~!! //
โอ้ะ! // จริงสิคุณสึนะ คุณสึนะก็ได้เวลาไปฝึกแล้วไม่ใช่เหรอคะ ... //
ขอโทษค่ะที่ต้องมาเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์แบบนี้! คุณสึนะรีบไปเถอะค่ะ
พยายามเข้านะคะ!
สึนะ: หา?
ฮารุ: พวกเราก็จะได้กลับไปปัจจุบันกันไงคะ!
สนะ: แต่ว่าเธอ... ไม่เป็นอะไรแล้วนะ...?
ฮา
รุ: อืม~?! // อย่าพูดแบบนั้นสิคะ?! // คุณสึนะบอกฮารุแล้วนี่ค่ะ!! //
ฮารุรู้สึกมีความสุขมากเลย!! // เพราะฉนั้นคุณสึนะรีบไปเถอะนะคะ!!
สึนะ: ............
สึนะ: ถ้างั้น... ฉันไปนะ! // เอ่อแล้วก็...
ฮารุ: อืม~?
สึนะ: ขอบคุณสำหรับอาหารที่อุตส่าทำให้พวกเราทุกวันและก็ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา
ฮารุ: อ้ะ อย่าพูดแบบนั้นสิคะ ฮารุอายจัง! // พยายามเข้านะค่ะคุณสึนะ?!!
สึนะ; อือ
ฮารุ: ขอให้สนุก~! // ............ // อา...
เบียงกี้: ถ้าไม่ทำแบบนี้ สึนะก็คงกังวลจนไม่เป็นอันจะฝึกละนะ
ฮา
รุ: .................. // ไม่............ // ...ไม่จริงใช่ไหมค่ะ......
// ฉันรู้ว่าคุณสึนะมีภาระที่ต้องแบกหนักแค่ไหน... ฉันไม่เข้าใจเลย... //
ฉันไม่อยากเชื่อเลย ฉันมันเห็นแก่ตัวที่สุด... // ฉันมัน... โง่ที่สุด...
// ฉันมัน... โงเง่า......
เบียงกี้: เธอทำดีที่สุดแล้ว
ฮารุ: ............อา...
สึนะ: เรื่องที่บอก เคียวโกะจัง และ ฮารุ ไปมันจะดีหรือเปล่านะ... // ถ้าคุณพี่รู้คงจะโกรธเราแน่...?
ดีโน่: โอ้... //เฮ้สึนะ // ฉันแวะมาดูว่าพวกนายฝึกคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว // อย่าทำงานบ้านจนไม่ได้ฝึกซะละ...
สึนะ: มะ... ไม่ // ต้องขอบคุณเคียวโกะจังด้วยซ้ำ ผมชักจะเข้าใจการทำงานของเจ้ากล่องนี้ขึ้นมาแล้ว // อาจจะไม่อาละวาดอีกก็ได้...
ดีโน่: เยี่ยม
เรียวเฮ: เจ๋ง!
ยามาโมโตะ: สุดยอดเลย!!
โกคุเทระ: สมกับเป็นรุ่นที่10!!
สึนะ: เอ่อ แต่ยังไม่ได้ลองซักทีน่ะ...
เบียกคุรัน: รัน~♪
สึนะ: ?
เบียกคุรัน: รัน~♪ // รัน~♪ // รัน~♪
เรียวเฮ: รายการอะไรน่ะ...?
เบียกคุรัน: รัน~♪ // รัน~♪
สึนะ: จางนีนิ นั่นคืออะไร?
จางนีนิ: ไม่ทราบครับ...! // คงมีใครซักคนเจาะเข้ามาในระบบของเรา!!
เบียกคุรัน: รัน~♪ // รัน-รัน~♪ // รัน-รัน-รัน-รัน-รั~~~น...
เบียกคุรัน: เบียกคุรัน!♪
ทุกคน: หวา?!
เบีกคุรัน: ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!! // เป็นไง? การแสดงเล็กๆน้อยๆของฉัน?
สึนะ: เบียกคุรัน!!
เบียกคุรัน: ฉันรู้สึกเบื่อ เลยมาเยี่ยมน่ะ! // ซักนิดไหม?
โกคุเทระ: ทำไมกันแก... // คิดว่านี่คือเกมส์หรือไง?!
เบียก
คุรัน: เด็กน้อย~! // ที่ฉันมานี่เพราะจะมาเสนอ "ตัวเลือก" ให้กับพวกนาย
// ฉันจะบอกเกี่ยวกับวันและเวลาให้พวกนายไงล่ะ... //
...ฉันไม่เคยบอกพวกนายเลยใช่ไหม? //
เพราะงั้นเที่ยงของอีก6วันให้หลังเจอกันที่... // ...ศาลเจ้านามิโมริ
โกคุเทระ: !!
สึนะ: ให้พวกเราสู้ที่เมืองนามิโมริงั้นเหรอ...?!
เบียกคุรัน: อา... ก็แบบนั้นแหละ? // และก็ให้พวกเพื่อนๆตัวน้อยๆของพวกนายมาด้วยนะ / ทุกคนที่มาจากอดีตทั้งหมด
โกคุเทระ: อะไรกัน?!!
ยามาโมโตะ: "ทุกคน"...
สึนะ: เคียวโกะจังและฮารุด้วย?!
เรียวเฮ: แกว่าอะไรนะ?!!
เบียกคุรัน: นั่นจะทำให้น่าตื่นเต้นขึ้นไง? // ถ้าไม่พามาเท่ากับพวกนายผิดข้อตกลง เข้าใจนะ?
People: ดะ...?! // เดี้ยวสิ!!
เบียกคุรัน: ดีล่ะ... ขอให้โชคดี~~!♪
People: ! // เฮ้!
สึนะ: ...! // แต่ว่า... เคียวโกะจังและฮารุพวกนั้นไม่เกี่ยวด้วยซักหน่อย?!
ยามาโมโตะ: ...แล้วจะเอาอย่างไงกับแม่บ้านของเราดีล่ะ ห๊ะ
รีบอร์น: โย่ว... สึนะน่าจะบอกความจริงทั้งหมดกับพวกนั้นแล้วนะ
โกคุเทระ/ยามาโมโตะ/เรียวเฮ: !!
สึนะ: ฉัน... ฉันขอโทษ ฉัน... บอกพวกเขา // ฉันคิดว่าคงจะดีกว่านี้ถ้าบอกไป พวกเขาก็เข้าใจแล้ว...
เรียวเฮ: ซาวาดะ...!!
สึนะ: !! // .........
เรียวเฮ: เคียวโกะ... เธอเป็นไง...?!
สึนะ: คุณพี่... / เธอ...
โกคุเทระ: แกจะชกให้ได้อะไรฟระ?!!
ยามาโมโตะ: อย่าใจร้อนสิ?
เรียวเฮ: เธอเป็นยังไงบ้าง...?!
สนะ: ธ... เธอฟังเฉยๆ... เธอสบายดี...
เรียวเฮ: ! // ..................
ดีโน่: อย่าเข้าใจสึนะผิดสิ เรียวเฮ // ต่อให้ไม่บอกพวกนั้นก็ต้องรู้เข้าซักวัน
เรียวเฮ: อึ้ก.........
สึนะ: คุณพี่...
เรียวเฮ: .........
รีบอร์น: ที่ฉันอยากรู้คือเบียกคุรันเจาะระบบของเราได้อย่างไง...
สควอโล่: ระบบรักษาความปลอดภัยไม่เห็ยจะได้เรื่อง หา~?
สควอโล่: พวกเวรเอ๊ย
สึนะ: อ้ะ - !
โกคุเทระ: แก...! // ส...
ยามาโมโตะ: สควอโล่!!
สควอโล่: เอ้า ของที่ระลึก
ดีโน่: (ทำไมถึงเป็นปลาทูน่า...?)
ดีโน่: นานจังนะ สควอโล่ // ให้นักเรียนรอซะเงกเชียว
สึนะ: หา? นักเรียน...?
ยามาโมโตะ: ! / เอ้ หรือว่า... // ..."ครูสอนพิเศษ" ของฉันคือ...
ยามาโมโตะ: อั้ก!
สึนะ: !!
ยามาโมโตะ: อั้กก!
สึนะ: ยามาโมโตะ!!
สึนะ: ยามาโมโตะ!!
โกคุเทระ: หมอนั่นเป็นไงมั่งน่ะ?!
สควอโล่: โธเว้ย ดูไม่จืดเลย // ขอตัวไอ้สวะนี่ไปก่อนล่ะ
สึนะ: อะไรกัน?! // จะพาเขาไปไหน...!
ดีโน่: อย่าคิดหยุดสควอโล่เลย
สึนะ: แต่...
ดีโน่: เขารู้จักฝีมือที่แท้จริงของยามาโมโตะดีกว่าพวกเราเยอะ
สึนะ: แต่ว่ามัน...
[และยามาโมโตะก็ไปที่แห่งหนึ่งกับสควอโล่...]
สึนะ: มันจะดีจริงๆเหรอ... แบบนี้น่ะ...
เรียวเฮ: ซาวาดะ...
สึนะ: ?
สึนะ: อ้ากก!
ดีโน่: เฮ้- เรียวเฮ!
โกคุเทระ: รุ่นที่10!!
เรียวเฮ: ...ฉันไม่คิดจะยกโทษเรื่องที่เอาเคียวโกะมายุ่งด้วยหรอกนะ // ......แต่พวกเราคือลูกผู้ชาย... // ขอให้จบลงที่หมัดนี้เถอะ!!
โกคุเทระ: ไอ้บ้านี่... บังอาจต่อยรุ่นที่10?!! // ฉันจะฆ่าแกเอง!!
ดีโน่: พอน่าโกคุเทระ!!
[วันนี้
ก็ถือเป็นวันที่วุ่นวายอีกวัน...
ขณะที่สิ่งที่คิดไว้ก็เริ่มโหมกระหน่ำเข้ามาใส่ตัว...
แต่หลังจากตอนนั้นพวกเราก็เริ่มเปลี่ยนไป...!]
[สิ่ง
ที่พวกเราควรจะทำ... // ..ก็รวมเป็นหนึ่งในที่สุด... //
...และในตอนนั้นความเป็นจริงก็เริ่มแสดงมาให้เห็น... //
...การฝึกทั้งหมดที่ผ่านมาของพวกเรา... // ...ก็สำเร็จในที่สุด!!!]
[พวกเราได้รวมเป็นหนึ่งเดียว กลายเป็นพลังที่ข้มแข็ง และแล้วประตูแห่งการต่อสู้ก็เปิดออก...!!!]
แปลไทย :: GuGoro
